Albowiem nie siebie samych głosimy, lecz Chrystusa Jezusa, że jest Panem […].
— 2 List Pawła do Koryntian 4,5
Bogobojni ludzie nie mają na ziemi niczego droższego nad imię Pana – je tylko wielbią, głoszą i wyznają przed ludźmi, jako imię, które ma moc, mądrość, świętość, dobroć i sprawiedliwość. Swego imienia zaś nie chwalą, ani się nim nie chełpią. Nawet chcą, aby ono każdemu śmierdziało i by tylko imię Boga było wielbione i chwalone, by jemu były składane dzięki na ziemi i na niebie. Ale choć łatwo to powiedzieć, trudniej to zrobić. Gdyż bardzo trudno jest pozbawić się swego dobrego imienia w tym i w przyszłym świecie i stać się niczym przed Bogiem i wszystkimi ludźmi. A mimo to, jeśli to się nie stanie, to nie może dla nas imię Boże być na ziemi wspaniałe, nie można też dziękować mu w niebie.
Marcin Luter
Rozważanie pochodzi z książki „Drogowskazy chrześcijanina na każdy dzień” wydanej przez wydawnictwo Warto, którą można kupić tutaj.