Tak będą ostatni pierwszymi, a pierwsi ostatnimi.
— Ewangelia Mateusza 20,16
Sumą tej ewangelii jest, że nie ma takiego człowieka, na jak wysokiej pozycji nie będącego czy mającego być, który nie powinien się obawiać, że może znależć się najniżej. I odwrotnie: nikt nie upadł czy mógłby upaść tak nisko, by nie mógł żywić nadziei, że może być wyniesiony najwyżej. Tutaj bowiem nie liczy się żadna zasługa, i tylko wielbiona jest Boża dobroć. Dlatego słowa „pierwsi będą ostatnimi” odbierają ci wszelką zuchwałość i zabraniają wynosić się ponad ladacznicę, nawet gdybyś był jak Abraham, Dawid, Piotr czy Paweł. Ale słowa „ostatni będą pierwszymi” zabraniają ci wszelkiego zwątpienia i mówią, byś nie płaszczył się przed świętymi, choćbyś nawet był Piłatem, Herodem, Sodomą i Gomorą.
Marcin Luter
Rozważanie pochodzi z książki „Drogowskazy chrześcijanina na każdy dzień” wydanej przez wydawnictwo Warto, którą można kupić tutaj.