Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.
— Ewangelia Jana 3,16
Te słowa dotyczą ciebie w taki samym stopniu, co św. Piotra i Pawła, gdyż tak samo jesteś człowiekiem i należysz do świata. Dlatego nie mów: „kto wie, czy ja należę do tych, którym podarowany został Syn i obiecane przez niego życie wieczne”, gdyż tak czynisz z naszego Pana Boga kłamcę. Dlatego gdy najdą cię takie myśli, to przeżegnaj się, jakby stał przed tobą sam diabeł. Nie dopuść, by zwiodły cię takie myśli, lecz powiedz: „Czemu zastanawiam się nad tym, że nie jestem Piotrem czy Pawłem? Gdyby Bóg ten skarb chciał dać tylko im i im podobnym, którzy są tego warci, to dałby go aniołom, które są czystymi i nieskalanymi duchami, albo słońcu, albo księżycowi. Ale tu jest napisane, że dał go światu – świat jest jego godzien. Dlatego choćbym nie dorównywał ani Piotrowi, ani Pawłowi, to chcę być przez ten dar objęty i nawet mieć z niego tyle, co Dawid i wszyscy apostołowie”.
Marcin Luter
Rozważanie pochodzi z książki „Drogowskazy chrześcijanina na każdy dzień” wydanej przez wydawnictwo Warto, którą można kupić tutaj.