I miał Paweł w nocy widzenie: jakiś Macedończyk stał i prosił go, mówiąc: Przepraw się do Macedonii i pomóż nam. Gdy tylko ujrzał to widzenie, staraliśmy się zaraz wyruszyć do Macedonii, wnioskując, iż nas Bóg powołał, abyśmy im zwiastowali dobrą nowinę.
— Dzieje Apostolskie 16,9-10
Tak to Bóg postępuje ze swoimi, że nie pozwala im zbyt długo być na jednym miejscu, lecz pędzi ich to tu, to tam, i to nie tylko, by ich wiara była wypróbowana, ale także ku pożytkowi innych ludzi. Tak pędził głodem Abrahama do Egiptu, aby tam był pożyteczny, oświecając niektórych przez prawdziwe poznanie Boga – czego też niewątpliwie dokonał. I tak cudownie działa Bóg na ziemi – posyła apostołów i kaznodziejów do ludzi, zanim oni zdążą się zorientować czy o tym pomyśleć. Także ci posłani nie wiedzą, dokąd zostaną skierowani.
Marcin Luter
Rozważanie pochodzi z książki „Drogowskazy chrześcijanina na każdy dzień” wydanej przez wydawnictwo Warto, którą można kupić tutaj.