Wtedy [Abraham] zbudował tam ołtarz Panu, który mu się ukazał.
— 1 Księga Mojżeszowa 12,7
Zatem widzimy, że święty patriarcha, choć znalazł się w nędzy i na obcej ziemi, to jednak ze względu na obietnicę, którą otrzymał, szuka tu miejsca i mieszkania. I rozpoczyna to, budując Panu, który mu się ukazał, ołtarz, to znaczy wybiera miejsce, gdzie ma spotykać się Kościół, by słuchać Bożego Słowa, modlić ię, chwalić Boga, składać ofiary itd. Abraham nie wybrał tego miejsca według własnego uznania, ale wybrał je Pan, który mu się tu ukazał. Gdyż to sam Pan jest pierwszym założycielem, który dlatego daje się na tym miejscu zobaczyć, aby to On sam był czczony i jego obietnica wysławiana. Także Jakub powiedział o miejscu, w którym we śnie ukazali mu się aniołowie, wchodzący i schodzący po drabinie aż do nieba: „Tu jest dom Boży i brama do nieba”. A zatem to Pan, który był pierwszy na tym miejscu i który głosu swego dał tu słuchać, sam miejsce to przygotował i poświęcił, aby nie było już zwykłym miejscem, ale świętym, służącym dla świętych celów. Gdyż przez Boże Słowo wszystko zostaje poświęcone. A na tym miejscu Słowo Boże nie było zwiastowane przez człowieka, ale przez samego Boga.
Marcin Luter
Rozważanie pochodzi z książki „Drogowskazy chrześcijanina na każdy dzień” wydanej przez wydawnictwo Warto, którą można kupić tutaj.