Panie, Do kogo pójdziemy? Ty masz słowa żywota wiecznego.
— Ewangelia Jana 6,68
Jeśli ktoś ma pozostać w świecie przy Chrystusie – pomimo tylu diabłów i złych ludzi, tylu przeszkód i zgorszeń – to jest to możliwe dzięki innej niż ludzka sile i podporze. Potrzeba tu serca ufającego Bogu, upewnionego w tej sprawie, potrzeba szczerej i gorącej miłości do Pana Chrystusa, który ze względu na człowieka wziął na siebie to, co jest w czeluściach piekielnych. Dlatego jedynym jego skarbem i podporą jest myśl, że ma łaskawego Boga i że może miłować Chrystusa bardziej niż świat i to, co na nim jest. Kto nie ma miłości do Chrystusa, ten nie może dać odporu diabłu i złu tego świata. Diabeł może pędzić Chrystusa z jednego miasta do drugiego, lecz ze świata go nie wypędzi. Nie możesz być w zgodzie z Chrystusem i Belialem, ich wzajemna wrogość jest zbyt wielka. Ostatecznie jeden z nich musi zginąć, a drugi się ostać – nie ma innej możliwości.
Marcin Luter
Rozważanie pochodzi z książki „Drogowskazy chrześcijanina na każdy dzień” wydanej przez wydawnictwo Warto, którą można kupić tutaj.